Consilium Arcanum

Rok 0 – Wielka Wojna Magów i narodziny magii

W roku 0, podczas brutalnego konfliktu zwanego Wielką Wojną Magów, mag o imieniu Cedrik Pierwszy po raz pierwszy ujarzmił surową, dziką manę i zapoczątkował erę magii na kontynencie. To właśnie wtedy pojawiła się tajemnicza elfka, która przekazała ludziom prototypy różdżek – katalizatorów umożliwiających precyzyjne kontrolowanie mocy magicznej.

Lata 200–250 – Druga Wojna Magów

Imię prawdziwe: Eron Malcereth Pseudonim: Magister Puritas (“Nauczyciel Czystości”)

Znany jako Cień Runicznej Ery, Eron był niegdyś wybitnym badaczem magicznej teorii, specjalizującym się w pochodzeniu magii i magicznych linii geomantycznych. Jego obsesja na punkcie “czystości magicznej esencji” doprowadziła go do radykalnych poglądów, według których magia powinna być zarezerwowana wyłącznie dla tych, których organizm i dusza są „idealnie zestrojone z magią” – co w praktyce oznaczało radykalny elitaryzm i eugenikę magiczną.

1. Upadek jedności po Wielkiej Wojnie

Po Wielkiej Wojnie Magów (rok 0), choć magia stała się ogólnodostępna, nikt tak naprawdę jej nie rozumiał. Struktury państwowe były zbyt słabe, by kontrolować użytkowników magii. Magowie tworzyli niezależne kręgi, akademie i bractwa, każdy ze swoim podejściem do nauki i używania mocy.

2. Brak ujednolicenia magii

Przez kolejne stulecia magia była chaotyczna, nieskodyfikowana. Istniały tysiące sprzecznych teorii, lokalne rytuały i rytmy nauczania. Jedni używali różdżek, inni gestów, jeszcze inni głosu lub krwi. Każdy system magiczny funkcjonował na innych zasadach – często w sprzeczności ze sobą.

To właśnie ten brak spójności i zrozumienia doprowadził do licznych wypadków, katastrof magicznych, rytualnych wypaczeń, a nawet nieudanych prób stworzenia bóstw magicznych.

Pojawienie się ideologii „Czystej Formy”

W tym chaosie Eron Malcereth zaproponował „rozwiązanie”. Stworzył doktrynę zwaną Puritas Arcanum, zakładającą, że:

• Nie każdy powinien mieć dostęp do magii.
• Ci, którzy mają „nieczystą manę” (np. przez pochodzenie, mutacje, słabe połączenie z leylines), powinni być odcięci od magicznego źródła.
• Magia musi być zcentralizowana, oczyszczona i nadana wyłącznie tym, którzy udowodnią swoją wyższość.
• Elfka i jej różdżki zostały uznane przez niego za „zbrukanie ludzkiego potencjału przez obcą rasę”.

Organizacja, którą stworzył – znana później jako Ordo Puritas – zaczęła działać z ukrycia, przekonywać, werbować, a potem zastraszać i eliminować „nieczystych magów”. Ich hasło brzmiało:

„Albo z nami, albo na kolanach przed swoją słabością.”

Początek konfliktu

To nie była wojna państw ani armii. To była brudna wojna wewnętrzna między magami – sabotaże, morderstwa, skrytobójstwa, znikające akademie, wybuchy nadnaturalnych istot. Ordo Puritas uzyskiwało poparcie poprzez siłę i obietnice „prawdziwej potęgi”.

Magowie, którzy wierzyli w wolność i różnorodność magii, zaczęli się łączyć. Niektórzy z nich byli ideowo zgodni, inni po prostu bali się utraty niezależności. Wspólnie nazwali się Wolnymi Kręgi – to one zjednoczyły się przeciwko Eronowi.

Upadek Ordo Puritas i narodziny Consilium Arcanum

Po dekadach zmagań, które doprowadziły do zniszczenia wielu magicznych ośrodków i prawie całkowitego upadku zaufania społecznego do magów, Wolne Kręgi wspólnym wysiłkiem pokonały Magistra Puritasa.

Z popiołów chaosu narodziło się Consilium Arcanum – nie jako sojusz ideologiczny, ale jako konieczność przetrwania. Nowa gildia miała trzy cele:

• Zapobiec kolejnej wojnie magicznej
• Ustrukturyzować magię w sposób przejrzysty i sprawiedliwy
• Zagwarantować, że nikt nie będzie miał pełni kontroli nad magią poza systemem odpowiedzialności i egzaminów

W ich manifeście zapisano:

„Niech magia nie dzieli, lecz chroni. Niech nie wznosi tyranów, lecz służy sprawiedliwości.”

Obecnie: Rok 642

Consilium Arcanum istnieje już od niemal 400 lat i stanowi centralny filar magicznego ładu. Żaden mag nie może legalnie używać zaawansowanej magii bez odpowiednich egzaminów i licencji tej organizacji. Każdy akt magii wysokiego poziomu jest rejestrowany i śledzony, a nad światem czuwa potężna, choć nie zawsze jednomyślna Rada Magów.

Struktura Organizacyjna – Consilium Arcanum

Główne zasady działania:

Consilium Arcanum opiera się na trzech filarach:

1. Równowaga – między potęgą, a odpowiedzialnością.
2. Transparentność – każda decyzja musi być uzasadniona magicznym i moralnym prawem.

3. Hierarchia oparta na wiedzy, nie sile – wyższy status zyskuje się przez naukę i egzaminację, nie przez brutalną moc.

   I. Rada Najwyższa (Concilium Supremum)

   • Najwyższy organ decyzyjny, składający się z 7 Arcymagów, z których każdy reprezentuje jedną dziedzinę magii.
   • Przewodniczy jej Primus Arcanorum – wybierany raz na 10 lat spośród członków Rady.
   • Rada uchwala nowe prawa magiczne, zatwierdza zmiany w egzaminach, nadzoruje wyroki w sprawach o nadużycia magiczne.

   • Tylko Rada może ogłosić tzw. Strefę Ciszy, czyli czasowe zawieszenie prawa magicznego w określonym regionie (np. w razie kataklizmu).

     II. Kolegium Egzaminatorów

   • Organ odpowiedzialny za przeprowadzanie egzaminów magicznych na wszystkich poziomach.
   • Członkowie Kolegium są mianowani na podstawie dorobku naukowego, reputacji i stażu.
   • Ich rola nie ogranicza się tylko do egzaminowania – również monitorują absolwentów i badają nowe zjawiska magiczne.

   • Mają prawo czasowo odebrać licencję magiczną w razie wykrycia nieprawidłowości.

     III. Corpus Vigilantiae – Straż Runiczna

   • Elitarna formacja magiczno-militarna, wykonująca zadania operacyjne:
     • Polowanie na nielegalnych magów.
     • Eskorta więźniów magicznych do wyspy Null.
   • Dzieli się na:
     • Inkwizytorów – specjalizujących się w przesłuchaniach i badaniu umysłu.
     • Łowców Runicznych – magowie-bojownicy, często z magicznie wzmocnionym ciałem.

     • Obsługę mentalną i diagnostyczną – magowie analizujący stabilność mocy magicznej danego osobnika.

       IV. Archiwum Głębokiej Pamięci

   • Centralna biblioteka i baza danych wszystkich zarejestrowanych zaklęć, magicznych incydentów, rytuałów, klątw i artefaktów.
   • Dostęp tylko dla magów z rangą Magus Ordinarius i wyżej.
   • Zawiera też Czarną Księgę – zbiór zakazanych zaklęć i technik z czasów Ordo Puritas.

   • Kierowana przez Magistra Bibliothecae, często jednego z najstarszych magów gildii.

     V. Departament Więziennictwa – Isola Null Custodia

   • Zarządza magicznym więzieniem na wyspie Null, gdzie przetrzymywani są:
     • Magowie, którzy zagrażają równowadze magicznej.
     • Użytkownicy zakazanych form magii (np. kradzież dusz, manipulacja czasem). —–

       VI. Akademie Satelitarne i Instytuty Partnerskie

   • Rozsiane po całym kontynencie, funkcjonują jako lokalne centra nauczania magii zgodnej z wytycznymi Consilium Arcanum.
   • Każda akademia podlega audytowi co 5 lat.

   • Uczniowie są klasyfikowani według stopni magicznych, a najlepsi zapraszani są na Egzamin Wywyższenia do głównej siedziby.

     Stopnie magiczne:

4. Neofita – uczeń, bez licencji
5. Adept – po pierwszym egzaminie
6. Mag Ordinarius – pełne prawa magiczne
7. Magister Arcanum – nauczyciel, badacz, prowadzi własne rytuały
8. Archon – senior, często członek kolegium lub straży

9. Arcymag – członek Rady Najwyższej

   STRAŻ RUNICZNA – Corpus Vigilantiae

   1. Komendant Straży – Kael Vorran

   • Ranga: Archon Vigilus
   • Dziedzina: Magia bojowa, barierowa, antymagia
   • Charakterystyka: zimny jak stal, lojalny wobec Kodeksu bardziej niż wobec Rady
   • Znany z: obalenia dwóch samozwańczych “królów-magosów” na pograniczu Galdorei

   • Mało mówi, ale każda jego decyzja zapada głęboko

     2. Inkwizytor Główny – Senn Varkh

   • Dziedzina: Magia mentalna, kłamstwa, sondowanie umysłu
   • Pochodzenie: były mag Ordo Puritas, który zdradził organizację w czasie Drugiej Wojny
   • Znany z: przesłuchiwania własnego mistrza na oczach Rady

   • Mówi cicho i uprzejmie, ale jego spojrzenie budzi strach nawet wśród magów wyższych stopni

     3. Dowódczyni Polowa – Varra Dorne

   • Dziedzina: Magia bitewna i geomancja (tworzenie magicznych fortyfikacji)
   • Pochodzenie: pochodzi z ludu żyjącego na pograniczu pustyni, związanego z magią kamienia
   • Styl dowodzenia: bezwzględna, ale skuteczna – żadna misja nie została przez nią przegrana

   • Wierzy, że: magia jest bronią, a każda broń musi być pod kontrolą

     Magister Bibliothecae – Thalor Ven’Kareth

   • Dziedzina: Chronomancja, Teoria Pamięci Magicznej, Kodyfikacja Arkanów
   • Rasa: Pół-elf, pół-człowiek (ojciec elf, matka ludzkiej krwi)
   • Wiek: ok. 240 lat
   • Tytuł: Strażnik Głębi
   • Stanowisko: Zwierzchnik Archiwum Głębokiej Pamięci

     Charakterystyka:

     Thalor to uosobienie spokoju, precyzji i potęgi wiedzy. Jego głos przypomina skrzypiący pergamin, a jego obecność wywołuje wrażenie, jakby przebywało się w miejscu starszym od czasu. Rzadko opuszcza teren Biblioteki – mówi się, że jego umysł żyje równolegle w każdej księdze zapisanej magicznie w Głębokiej Pamięci.

     Znany z:

   • Opracowania Systemu Pieczęci Trójarcanicznych – zabezpieczenia najniebezpieczniejszych tomów.
   • Bycia jedyną osobą, która zna lokalizację i treść tzw. Kodu Valteriona, zapisków Ordo Puritas.
   • Utrzymania magicznego węzła czasowego, który pozwala studiować zaklęcia zakazane bez wywoływania ich skutków.

     Motto:

     „Nie każda wiedza służy. Ale każda niewiedza rani.”

Custos Nullis – Maretheon Vol-Grimm (z Tharnheim)

• Dziedzina: Antymagia, Zaklinanie Krwi, Rytuały Ciszy
• Rasa: Człowiek
• Wiek: ok. 90 lat, ale wyglądem przypomina mężczyznę po czterdziestce (zatrzymał proces starzenia przez samopoświęcenie magiczne)
• Tytuł: Władca Ciszy, Głos Niewypowiedziany
• Stanowisko: Naczelnik więzienia Isola Null (Wyspa Null)

  Charakterystyka:

  Ponury, oszczędny w słowach, zawsze ubrany w szaty pozbawione jakichkolwiek magicznych sygnatur – nawet jego własna obecność jest trudna do wykrycia magicznego. Znany z bezwzględnego przestrzegania Reguły Milczenia, zgodnie z którą żadna forma magii nie ma prawa istnieć na Null.

  Znany z:

• Stworzenia Runy Antyistnienia, używanej do tłumienia magii.
• Odrzucenia członkostwa w Radzie mimo wielokrotnych zaproszeń – twierdzi, że kto raz poznał najciemniejsze serce magii, nie powinien sądzić innych.
• Przechwycenia i uwięzienia ostatniego przywódcy rozbitego klanu Ordo Puritas.

  Plotki:

• Niektórzy twierdzą, że nie śpi od czterdziestu lat, stale czuwając nad więźniami.

• Inni uważają, że sam Maretheon był kiedyś członkiem Ordo Puritas, który zrozumiał grozę własnych czynów i postanowił odpokutować, pilnując najgorszych.

  Magiczna Rejestracja i Identyfikacja

  Artefakt identyfikacyjny – Sigillum Arcanum

  Każdy mag, który oficjalnie przystąpił do Consilium Arcanum i zdał minimum pierwszy egzamin (Adept), otrzymuje osobisty artefakt identyfikacyjny zwany Sigillum Arcanum.

Forma artefaktu:

• Najczęściej przybiera formę:
  • kryształu wtopionego w sygnet
  • amuletu
  • runicznie zaklętej bransolety
  • rzadziej – tatuażu magicznego

Forma jest wybierana przez maga podczas rytuału wręczenia i powiązana osobistym wzorcem mocy magicznej – nie może być przekazana innej osobie.

Zawartość Sigillum Arcanum:

Sigil jest więcej niż kartą identyfikacyjną – jest miniaturowym “magiczno-mentalnym nośnikiem” powiązanym z centralnym systemem Consilium.

Informacje w nim zawarte:

• Imię i prawdziwa tożsamość magiczna (ważne, bo niektórzy magowie używają pseudonimów publicznych)
• Aktualny stopień magiczny (np. Adept, Mag Ordinarius, Archon itp.)
• Data i miejsce ostatniego egzaminu
• Specjalizacje/uznane dziedziny (np. „Iluzjonista klasy II”, „Geomanta klasy III”)
• Zgody i ograniczenia (np. czy mag ma pozwolenie na badania w dziedzinie nekromancji)
• Ewentualne przewinienia dyscyplinarne lub okresowe ograniczenia licencji

• Sygnatura magiczna – unikalny wzorzec energii magicznej użytkownika, który umożliwia zdalne śledzenie lub namierzanie w razie nadużyć

  Użycie Sigillum Arcanum:

  1. Logowanie do bibliotek i archiwów:

• Wejście do Archiwum Głębokiej Pamięci lub lokalnych bibliotek magicznych wymaga „przeskanowania” sigilu przez specjalne magiczne czytniki.
• Dostęp do określonych działów książek zależy od stopnia i specjalizacji użytkownika.

  2. Monitoring i śledzenie:

• Straż Runiczna posiada specjalne artefakty pozwalające na czasowe „pobranie” sygnatury sigilu i wykorzystanie jej do śledzenia użytkownika.

• Jeśli sigil zostaje skradziony lub zniszczony, mag traci dostęp do wielu funkcji gildii i jest natychmiast monitorowany – zakłada się potencjalne nadużycie lub porwanie.

  Bezpieczeństwo i manipulacje:

• Fałszowanie sigilu jest przestępstwem najwyższego stopnia.
• Każdy sigil jest powiązany z unikalnym rytuałem kodującym, odprawianym w obecności Kolegium Egzaminatorów.

• Złamanie sigilu przez osobę trzecią jest niemal niemożliwe – wymagałoby to znajomości zarówno matrycy runicznej, jak i wzorca mocy maga.

⬅️ Wróć do spisu treści